Dzisiaj w szkole odbyły się warsztaty poświęcone ludziom niepełnosprawnym. Warsztaty te były organizowane przez Fundację L’Arche. Podczas zajęć byliśmy podzieleni na trzy grupy: głuchoniemych, niewidomych i niepełnosprawnych fizycznie. Bardzo podobały mi się te zajęcia. Nauczyły mnie szacunku dla ludzi niepełnosprawnych.
Mikołaj, kl. 5

W trakcie warsztatów doświadczyliśmy trzech rodzajów niepełnosprawności: ślepoty, bycia głuchoniemymi oraz częściowego paraliżu nóg. Naszym pierwszym zadaniem było przedostanie się z klasy na korytarz. Miałem spory problem z przejściem, lecz w końcu udało mi się. Z wolontariuszami rozmawialiśmy o byciu niepełnosprawnym oraz sprawdziliśmy różne sytuacje z życia takich osób. Zajęcia przybliżyły mi mocno obraz osób upośledzonych w różny sposób.
Oskar, klasa 5

Warsztaty nosiły nazwę „Ja, Ty, My”. Jest to nawiązanie do treści przekazanych nam podczas zajęć: nie powinniśmy traktować niepełnosprawnych inaczej niż ludzi w doskonałym stanie fizycznym i psychicznym, gdyż wszyscy jesteśmy równi. Podczas warsztatów mogliśmy się przekonać, jak czuje się osoba w jakimś stopniu upośledzona. Mnie związano nogi, dano kule i musiałem w ten sposób się przemieszczać. Było to dla mnie bardzo trudne i zrozumiałem, że jeżeli mamy okazję pomóc komuś z problemami, to powinniśmy to zrobić. Warsztaty były bardzo interesujące i dobrze zaplanowane. Zmieniły mój sposób patrzenia na osoby niepełnosprawne i uważam, że każdy uczeń w każdej szkole powinien wziąć udział w takich zajęciach.
Tomasz, klasa 7

Dziś przyszli do nas wolontariusze z fundacji zajmującej się osobami niepełnosprawnymi. Początkowo myślałam, że będziemy siedzieli i słuchali o pracy z niepełnosprawnymi, ale tak nie było. Okazało się, że będziemy brali udział w eksperymencie. Podzieliliśmy się na trzy grupy: osoby niepełnosprawne ruchowo, głuchoniemych i niewidomych. Zawiązano nam czarne chusty na oczach, byśmy mogli się asekurować. Pierwszym zadaniem było wyjściem z klasy na korytarz i zajęcie tam miejsca. Nie było to takie trudne, ponieważ koledzy mówili mi, gdzie mam iść, więc łatwo dotarłam na miejsce. Później, gdy już siedzieliśmy, mogliśmy zdjąć opaski i rozmawialiśmy o różnych rodzajach niepełnosprawności. Następnie dostaliśmy zadania. Pierwsza grupa, która miała przejść tor przeszkód, była niepełnosprawna ruchowo. Potem przyszła pora na nas, czyli osoby niewidome. Mieliśmy iść za głosem tykających wskazówek zegara, wykrywając laską i omijając przeszkody. Udało mi się to zrobić, ale po dłuższym czasie niewidzenia miałam dość i musiałam zdjąć opaskę z oczu. Następnie przyszedł czas na osoby głuchonieme, które miały wykrywać rytm muzyki za pomocą drgających balonów.
Po zakończeniu eksperymentu podsumowaliśmy całe zajęcia. Uznaliśmy, że osoby niepełnosprawne w niczym nie są gorsze od nas, dostaliśmy ulotki i przyszedł czas na pożegnanie. Uważam, że zajęcia były bardzo ciekawe, bo mogliśmy się wcielić w osoby chore, a zarazem zobaczyć, że niepełnosprawność nie jest taka, jak nam się wydaje, i że – będąc chorym – można cieszyć się takimi samymi rzeczami jak osoby w pełni sprawne.
Iga, klasa 7

Pomysł był bardzo dobry i interesujący, ponieważ z takimi sytuacjami spotykamy się prawie na co dzień, np. w autobusie lub w tramwaju. Opiekunowie powiedzieli nam kilka faktów i podzielili nas na zespoły. Ja dostałem się do „drużyny” głuchoniemych. Były 3 zespoły: głuchoniemi, niewidomi i upośledzeni ruchowo. Prowadzący powiedział nam, że w internacie dla głuchoniemych była pewnego dnia dyskoteka. I ci ludzie tańczyli. Pewnie zastanawiacie się: „Ale jak?! Przecież nic nie słyszą”. Jest w tym haczyk! Ci ludzie trzymali balony i dzięki głośnej muzyce one drgały, i tak ludzie „wyczuwali” muzykę. A na koniec zajęć prowadzący powiedzieli nam, żeby nigdy nie oceniać ludzi źle przez to, że są upośledzeni umysłowo, intelektualnie itp. Nie omijajcie ludzi tylko dlatego, że są upośledzeni!
Bartek Z., klasa 5